Author Archives: Klaas van der Hoek

  Yn ’t foarjier Sêft sonk troch donker trêdzjen de snie, Yn ’t skaad fan de beam Lûke de rôze eachlidden op dy’t leavje. Stees folgje de skippers har donker roppen Stjer en nacht; En de riemen slane sêft yn ’e maat. Straks oan … Continue reading →

  Confiteor Tafrielen, bûnt, dy’t it bestean pinsielt, Sjoch ik troch inkeld skimering omhongen, As sleau ferwrongen skaden, kâld en feal, Krekt berne, no al troch de dea befongen. Doe foel fan alle ding it masker del, ’k Sjoch neat … Continue reading →

  Psalm Opdroegen oan Karl Kraus Der is in kears dy’t de wyn útdôve hat. Der is in kroech op de heide dêr’t middeis in sûplap útstapt. Der is in wynberch, ferbaarnd en swart mei gatten fol spinnen. Der is … Continue reading →

  By in finster Boppe de dakken it himelsblau En wolken, sy lûke boppe lâns, Foar ’t finster in beam yn maitiidsdau, En in fûgel dy’t dronken himelheech kliuwt, Fan bloeisel in flechtige rook – Dan fielt in hert: dat … Continue reading →

  Skimering Behekst fan molkeglêzen skimerskyn Yn ’t hôf troch hjerstbrún faaie siken glide, Mei waaksen blik, fikseard op goudener tiden Fol dreamerij en rêst en reade wyn. De syklikens slút harren spoekich yn. De stjerren wite drôfenis ferspriede. Sjoch … Continue reading →

  Sânliddich liet fan de dea Blauwich skimeret it foarjier; ûnder sûgjende beammen Panderet wat donkers nei jûn en ûndergong En heint de sêfte klacht op fan de klyster. Swijend ferriist de nacht, in bliedend dier, Dat stadich delsiicht by … Continue reading →

  De profundis Der is in stoppelfjild dêr’t swarte rein yn falt. Der is in brune beam dy’t der iensum bystiet. Der is in sigentsje dat om lege klinten twirret. Hoe trystich dizze jûn. Foarby de buorskip Garret it sêfte … Continue reading →