Category Archives: Robert Frost

  Fertroudens mei de nacht Ik wie ien dy’t fertroud wie mei de nacht. Ik rûn har yn – hoe reinich ek it waar. ’k Untrûn it stedske ljocht en it gejacht. Ik strúnde lâns de drôfste bûlevaar. Ik gie … Continue reading →

  It net nommen paad Yn giel bosk wieken twa paden útien. Ik koe, ûndielber, net beide del. Om’t my dat spiet, bleau ik lang stean, Liet oer paad ien myn each fier gean Oant wêr’t it weiwaard yn it … Continue reading →

  Hâlde by wâld op in snieïge jûn Waans wâld dit is, ’t is my bekend. Mar hy hat yn it doarp syn went; Sjocht net dat ik hjir hâld, fan doel Syn wâld mei wyt bestruid te sjen. Myn … Continue reading →