Kategory argiven: Georg Trakl

  Mearke It fjoerwurk sproeit wylst giel de sinne blinkt; Yn ’t âlde park bemaskere gewrimel. Loftspegelingen oan de skiere himel, It njoere kriten fan in faun wjerklinkt. Syn gouden gniis, skril yn de boskjes, winkt. De túnkers is fol … Fierder lêze →

  Oan de jongfeint Elis Elis, as de klyster yn it swarte wâld ropt, Dat is dyn ûndergong. Dyn lippen drinke de koelte fan de blauwe berchwelle. Lit gewurde, as dyn foarholle licht bliedt Oerâlde leginden En tsjustere tsjutting fan … Fierder lêze →

  Delirium De swarte snie dy’t fan de dakken gliert; In reade finger pjokt dy yn de holle. Yn ’t keal fertrek in blau tek sniekristallen, Dat leavjenden bestoarne spegels biedt. De holle brekt yn swiere stikken, briedt Oer skaden … Fierder lêze →

  Yn ’t foarjier Sêft sonk troch donker trêdzjen de snie, Yn ’t skaad fan de beam Lûke de rôze eachlidden op dy’t leavje. Stees folgje de skippers har donker roppen Stjer en nacht; En de riemen slane sêft yn ’e maat. Straks oan … Fierder lêze →

  Confiteor Tafrielen, bûnt, dy’t it bestean pinsielt, Sjoch ik troch inkeld skimering omhongen, As rou ferwrongen skaden, kâld en feal, Krekt berne, no al troch de dea befongen. Doe foel fan alle ding it masker del, ’k Sjoch neat … Fierder lêze →

  Psalm Opdroegen oan Karl Kraus Der is in kears dy’t de wyn útdôve hat. Der is in kroech op de heide dêr’t middeis in sûplap útstapt. Der is in wynberch, ferbaarnd en swart mei gatten fol spinnen. Der is … Fierder lêze →

  By in finster Boppe de dakken it himelsblau En wolken, sy lûke boppe lâns, Foar ’t finster in beam yn maitiidsdau, En in fûgel dy’t dronken himelheech kliuwt, Fan bloeisel in flechtige rook – Dan fielt in hert: dat … Fierder lêze →

  Skimering Behekst fan molkeglêzen skimerskyn Yn ’t hôf troch hjerstbrún faaie siken glide, Mei waaksen blik, fikseard op goudener tiden Fol dreamerij en rêst en reade wyn. De syklikens slút harren spûkich yn. De stjerren wite drôfenis ferspriede. Sjoch … Fierder lêze →

  Sânliddich liet fan de dea Blauwich skimeret it foarjier; ûnder sûgjende beammen Panderet wat donkers nei jûn en ûndergong En heint de sêfte klacht op fan de klyster. Swijend ferriist de nacht, in bliedend dier, Dat stadich delsiicht by … Fierder lêze →