Emily Dickinson, 40

 
Ik haw ’t myn tún noch net fernijd -
Dat kaam my grif oer ’t mad.
Ik haw gjin krêft genôch en sis
De Bij no hoe en wat -

Ik praat ek op ’e dyk fan neat
Want winkels gappen my mar oan -
Dat ien sa skruten - en sa bête
Bretaalwei deagean doar.

Ferswij it foar de heuvels -
Wat haw Ik doarme dêr -
Hâld stil ek foar it leavjend wâld
Op hokker dei Ik stjer -

En pûlemûlkje net oan tafel -
Jou net achteleas in hint -
Sa by de noas lâns - dat der aansen
Ien yn ’t Riedsel rint -

 

I hav’nt told my garden yet -
Lest that should conquer me.
I hav’nt quite the strength now
To break it to the Bee -

I will not name it in the street
For shops w’d stare at me -
That one so shy - so ignorant
Should have the face to die.

The hillsides must not know it -
Where I have rambled so -
Nor tell the loving forests
The day that I shall go -

Nor lisp it at the table -
Nor heedless by the way
Hint that within the Riddle
One will walk today -

 

F40 (J50). In eardere ferzje yn Emily Dickinson, Wetter, wurdt jin leard troch toarst. Twaentweintich fersen oerset troch Klaas van der Hoek, Zoeterwoude 1999, s. 7.

Dit berjocht is delset yn Emily Dickinson en tagd . Bookmark de permalink.