Sêft sonk troch donker trêdzjen de snie,
Yn ’t skaad fan de beam
Lûke de rôze eachlidden op dy’t leavje.
Stees folgje de skippers har donker roppen
Stjer en nacht;
En de riemen slane sêft yn ’e maat.
Straks oan ferfallen muorren bloeie
De fioeltsjes,
Grienet fan de iensume sa stil de sliep.
Im Frühling
Leise sank von dunklen Schritten der Schnee,
Im Schatten des Baums
Heben die rosigen Lider Liebende.
Immer folgt den dunklen Rufen der Schiffer
Stern und Nacht;
Und die Ruder schlagen leise im Takt.
Balde an verfallener Mauer blühen
Die Veilchen,
Ergrünt so stille die Schläfe des Einsamen.
Ut Sebastian im Traum, 1915. Ofbylding: Brenner-Archiv, Universität Innsbruck.