Emily Dickinson, 77

 
Ien ûnderskieding wachtet elk -
Ien middei fol fertoan -
Gjinien ûntrint dit pearse kleed -
Gjinien mist dizze kroan!

Dêrby, in koets, lju yn livrei -
In pronkseal, staasje, kloften folk
En - ride wy mei preal foarby -
Ek klokken yn it doarp!

Foarnaam, dy begelieders!
Sa tsjinstber - as wy stopje - top!
Hoe tadien gean’ by it skieden
Wol hûndert huodden fan ’e kop!

De swidens mear as keningsbûnt
As dimmen Do, en Ik,
Us sljochte skylden toane foar
In rang yn ’t Deaderyk!

 

One dignity delays for all -
One mitred afternoon -
None can avoid this purple -
None evade this crown!

Coach, it insures, and footmen -
Chamber, and state, and throng -
Bells, also, in the village
As we ride grand along!

What dignified attendants!
What service when we pause!
How loyally at parting
Their hundred hats they raise!

How pomp surpassing ermine
When simple You, and I,
Present our meek escutcheon
And claim the rank to die!

 

F77 (J98). In eardere ferzje yn Emily Dickinson, Wetter, wurdt jin leard troch toarst. Twaentweintich fersen oerset troch Klaas van der Hoek, Zoeterwoude 1999, s. 9.

Dit berjocht is delset yn Emily Dickinson en tagd . Bookmark de permalink.