Seis signifikante lânskippen
I
In âld man sit
Yn it skaad fan in din
Yn Sina.
Hy sjocht ridderspoar,
Blau en wyt,
By de râne fan it skaad,
Bewegen yn de wyn.
Syn burd beweecht yn de wyn.
De din beweecht yn de wyn.
Allyksa streamt der wetter
Oer ûnkrûd.
II
De nacht hat de kleur
Fan in frouljusearm:
Nacht, de feminine,
Tsjuster,
Geurjend en soepel,
Hâldt harsels beskûl.
In poel glinsteret,
As in earmbân
Skodde yn in dûns.
III
Ik mjit mysels ôf
Tsjin in hege beam.
Ik bin folle heger, fyn ik út,
Want mei myn each
Rik ik oant de sinne
En mei myn ear
Rik ik oant de seekust.
Likegoed stiet it my tsjin
Hoe’t de mieren yn en út
Myn skaad krioele.
IV
Doe’t myn dream tichtby de moanne wie,
Rekken de wite fâlden fan syn kleed
Fol mei giel ljocht.
Syn fuotsoallen
Waarden read.
Syn hier rekke fol
Mei beskate blauwe kristallisaasjes
Fan stjerren,
Net fier fuort.
V
Noch alle knyften fan de lantearnpeallen,
Noch de beitels fan de lange strjitten,
Noch de hammers fan de koepels
En hege tuorren
Kinne fykje
Wat ien stjer fykje kin
Dy’t troch de druveblêden skynt.
VI
Rasjonalisten mei kante huodden op
Tinke nei, yn fjouwerkante keamers,
Wylst se de flier meunsterje,
Wylst se de souder meunsterje.
Sy beheine harsels
Ta rjochthoekige trijehoeken.
Probearren se ruten,
Kegels, golflinen, ellipsen –
De ellips fan de healmoanne bygelyks –
Dan droegen rasjonalisten sombrero’s.
Six Significant Landscapes
I
An old man sits
In the shadow of a pine tree
In China.
He sees larkspur,
Blue and white,
At the edge of the shadow,
Move in the wind.
His beard moves in the wind.
The pine tree moves in the wind.
Thus water flows
Over weeds.
II
The night is of the color
Of a woman’s arm:
Night, the female,
Obscure,
Fragrant and supple,
Conceals herself.
A pool shines,
Like a bracelet
Shaken in a dance.
III
I measure myself
Against a tall tree.
I find that I am much taller,
For I reach right up to the sun,
With my eye;
And I reach to the shore of the sea
With my ear.
Nevertheless, I dislike
The way the ants crawl
In and out of my shadow.
IV
When my dream was near the moon,
The white folds of its gown
Filled with yellow light.
The soles of its feet
Grew red.
Its hair filled
With certain blue crystallizations
From stars,
Not far off.
V
Not all the knives of the lamp-posts,
Nor the chisels of the long streets,
Nor the mallets of the domes
And high towers,
Can carve
What one star can carve,
Shining through the grape-leaves.
VI
Rationalists, wearing square hats,
Think, in square rooms,
Looking at the floor,
Looking at the ceiling.
They confine themselves
To right-angled triangles.
If they tried rhomboids,
Cones, waving lines, ellipses –
As, for example, the ellipse of the half-moon –
Rationalists would wear sombreros.
Ut Harmonium, 1923. Ofbylding: In âld man ûnder in din sjocht nei de moanne, foarhinne taskreaun oan Ma Yuan, Sina, begjin 13de iuw. The Metropolitan Museum of Art, New York. Sjoch Zhaoming Qian, ‘Chinese landscape painting in Stevens’ “Six Significant Landscapes”’, The Wallace Stevens Journal 21, nû. 2 (1997), s. 123–142.
