Ingeborg Bachmann, Alle dagen

 
Alle dagen

De oarloch wurdt net mear ferklearre
mar fuortset. It oerhearrige
is alledeisk wurden. De held
mijt de gefjochten. De swakke
is it skoatsfjild yntreaun.
It unifoarm fan de dei is it geduld,
de medalje de earmsillige stjer
fan de hoop boppe it hert.

Hy wurdt ferliend
as der neat mear bart,
as it trommelfjoer ferstomt,
as de fijân ûnsichtber wurden is
en it skaad fan ivige bewapening
de himel bedekt.

Hy wurdt ferliend
foar de findelflecht,
foar de moed betoand oan de freon,
foar it ferrie fan skandlike geheimen
en it negearjen
fan elk befel.

 

Alle Tage

Der Krieg wird nicht mehr erklärt,
sondern fortgesetzt. Das Unerhörte
ist alltäglich geworden. Der Held
bleibt den Kämpfen fern. Der Schwache
ist in die Feuerzonen gerückt.
Die Uniform des Tages ist die Geduld,
die Auszeichnung der armselige Stern
der Hoffnung über dem Herzen.

Er wird verliehen,
wenn nichts mehr geschieht,
wenn das Trommelfeuer verstummt,
wenn der Feind unsichtbar geworden ist
und der Schatten ewiger Rüstung
den Himmel bedeckt.

Er wird verliehen
für die Flucht von den Fahnen,
für die Tapferkeit vor dem Freund,
für den Verrat unwürdiger Geheimnisse
und die Nichtachtung
jeglichen Befehls.

 

Ut Die gestundete Zeit, 1953. YouTube: Ingeborg Bachmann draacht ‘Alle Tage’ foar, 1961; yn de ûndertiteling in oersetting yn it Nederlânsk troch Anneke Brassinga.

Dit berjocht is delset yn Ingeborg Bachmann en tagd , . Bookmark de permalink.