Georg Trakl, In winterjûn

 
In winterjûn

As de snie it rút bedekt,
Liedt de jûnsklok, lange skoften,
Stiet in gastmiel ree foar kloften,
Neat dat yn it hûs ûntbrekt.

Mannichien op swalkerstocht
Fynt de doar lâns donkere paden.
Goudich bloeit de Beam Genade
Ut it koele ierdske focht.

Swalker, treed no stil hjir yn;
De drompel is troch smert ferstienne.
Yn klear skynsel glânzet binnen
Op de tafel brea en wyn.

 

Ein Winterabend

Wenn der Schnee ans Fenster fällt,
Lang die Abendglocke läutet,
Vielen ist der Tisch bereitet
Und das Haus ist wohl bestellt.

Mancher auf der Wanderschaft
Kommt ans Tor auf dunklen Pfaden.
Golden blüht der Baum der Gnaden
Aus der Erde kühlem Saft.

Wanderer tritt still herein;
Schmerz versteinerte die Schwelle.
Da erglänzt in reiner Helle
Auf dem Tische Brot und Wein.

 

Ut Sebastian im Traum, 1915. YouTube: Julius Bürger, ‘Ein Winterabend’, 1967, útfierd troch Ryan Hugh Ross (bariton) en Nicola Rose (piano).

Dit berjocht is delset yn Georg Trakl en tagd . Bookmark de permalink.