Tag argiven: Max von Esterle

  Winterskimering Oan Max von Esterle Swarte himels fan metaal. Krús yn reade stoarmen waaie Jûntiids hongerdûme kraaien Boppe parken gram en feal. Yn it swurk befriest in straal; En foar Satans flokken draaie Sy yn sirkels rûn en saaie … Fierder lêze →

  Oan myn suske Dêr’tsto giest is hjerst en jûntiid, Blau wyld jout ûnder beammen toan, Ienlike fiver yn jûntiid. Sêft jout de flecht fan fûgels toan, De weemoed oer dyn wynbraubôgen. Dyn dimmen glim jout toan. God makke dyn … Fierder lêze →

  In hjerstjûn Oan Karl Röck It brune doarp. Faak sjochst in tsjuster gliden, Op paad, lâns muorren dy’t yn hjersttiid stean, Figueren: man en frou, ferstoarnen gean Ta koele keamers yn dy’t sliepplak biede. Hjir boartsje knapen. Swiere skaden … Fierder lêze →